വയല്‍വരമ്പിലൂടെ നടക്കുമ്പൊള്‍
നെല്‍ച്ചെടികളുടെ മര്‍മ്മരം
നിന്റെ പതിഞ്ഞ കാലൊച്ചയെന്നു തൊന്നി..
ഇളം കാറ്റിന്റെ പൊക്കു വരവില്‍
നിന്റെ നിശ്വാസത്തിന്റെ മണവും മൌനവും
നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്നു..
വെയിലാറുമ്പൊള്‍ ഒരു സായം കാല-
സ്വപ്‌നമായി നീ വരുന്നതും കാത്ത്;
ചിലപ്പൊള്‍ മഴയുടെ കൈരേഖകളില്‍
നിനക്കായി പ്രണയാക്ഷരങ്ങള്‍ കുറിച്ച്..
വീണലിയുന്ന ഒരു മഞ്ഞുതുള്ളിയില്‍
നിന്റെ സ്നേഹസ്നിഗ്ധതയുടെ നനവു കണ്ട്..
നിന്നെ കേട്ടു കേട്ട്..;
നിനക്കായി എന്റെ ശ്വാസം പകര്‍ന്നു വെച്ച്..
മഴയിരമ്പലിനൊടുക്കം
മഴവില്ലു വിരിഞ്ഞപ്പൊഴും,
നിശ വിരിയിട്ട വഴിയിലാകെ
നീല വാനം പൂത്തപ്പൊഴും,
എന്നൊ നാമിരുന്ന തീരത്ത്
ഏതൊ കാല്‍പ്പാടു പതിഞ്ഞപ്പൊഴും,
ഞാന്‍ നിന്നെയൊര്‍ത്തു..!
മഴയുടെ സംഗീതം,
സാന്ത്വനം പകരുന്ന ഒരു നൊവാണെന്ന്
നീ പറഞ്ഞതും ഞാനൊര്‍ത്തു..!
ഇപ്പൊള്‍ എനിക്കു മുമ്പില്‍
മഴ നീണ്ടു നീണ്ടു പൊവുകയാണ്‌..
കാത്തിരിപ്പിന്റെ ഇടവേളകളില്ലാതെ,
ഹ്രുദയത്തിലെങ്ങൊ
നിന്റെ സ്വരവും ഗന്ധവുമായെത്തുന്ന,
അണമുറിയാത്ത മഴ..__
മഴ മാത്രം ...!
(സെപ്റ്റംബര്‍ 2001)
No comments:
Post a Comment