കണ്ടതെന്തൊ മിണ്ടുവാന്‍
മറന്നു ഞാന്‍
കേട്ടതെന്തൊ ചൊല്ലുവാനും
മറന്നു...
ഇനിയൊരു നിമിഷം;
എന്റെ നൊക്കില്‍
നിന്നു നീ മാഞ്ഞു പൊകും;
ഓര്‍മ്മയും മായു-
മെല്ലാം മറന്നിടും;
അലസമൊടുക്കം
നീ തന്നെയും മാഞ്ഞു
പൊമീ മണ്ണില്‍ നിന്നും !
പരസ്പരം കണ്ടെന്തൊ-
ചൊല്ലിപ്പിരിഞ്ഞു
തിരിച്ചെത്തവേ നാമെത്ര-
മേലന്യരായിത്തീര്‍ന്നിടും..!
മിഴി നിറയുന്നു;
മൊഴി പതറുന്നു,
വഴി നീളെയീ നൊവിന്‍
ചുഴികള്‍ മാത്രം !
നിന്റെ ചൊല്ലും ചിരിയു-
മെനിക്കിഷ്ടമാകിലു-
മെന്റെ നൊക്കും വാക്കും
നീ വെറുക്കിലും
ഓര്‍ക്കയെത്ര വേഗമീ-
കാലമണച്ചു
പായുന്നു ; മുറിവേറ്റ
കുതിരയെപ്പൊല്‍..!
(നവംബര്‍ 2001)
No comments:
Post a Comment